In het leven ga ik ervan uit dat ik steeds spiegels voorgeschoteld krijg. In de mensen die ik tegen kom, in wat ik mee maak, in mijn kinderen. En dus in ook in de coaching. Met spiegels bedoel ik dat ik via de mensen en gebeurtenissen in mijn leven te zien krijg, met welk thema ik zelf nog (of weer) aan de slag mag, wat ik goed doe en wat ik anders zou kunnen aanpakken.
Ik zie jou
Kort geleden realiseerde ik me dat misschien wel de belangrijkste woorden die ik coachees kan geven, zijn: “Ik zie jou. Ik zie jou voor wie jij bent. Ik jou als mens. Ik zie jou in het geheel. Ik zie je pijn. Ik zie je.” En zonder woorden voelt de ander dan meteen dat het er mag zijn. Het is oké.
Even voor de duidelijkheid: deze woorden zeg ik dus niet als automatisme, gewoon maar bij iedereen. Maar soms is er zo’n moment en dan is het belangrijk dat dit gezegd wordt. Met alle kwetsbaarheid en kracht van dien.
Laatst was er zo’n moment. Gezien worden was namelijk een groot thema voor mijn coachee, al van kinds af aan. Het moest gezegd worden. Ik zie jou. En in sessies die volgden ook. Ik zie jou. Echt. En dat ondersteunde het helingsproces en alles dat losgewoeld moest worden om de stukjes weer op de juiste plek te laten vallen.
Niet veel later kwam een gesprek met mijn vader erop uit dat hij tegen mij zei “In gedachten zeg ik dat vaak tegen je, altijd ook gedaan. Ik zie jou.” Ik heb hem bedankt en ongevraagd zegt hij het sindsdien soms hardop of schrijft het in een appje. Dat is bijzonder, om deze woorden nu terug te mogen ontvangen. Ook mij doen ze goed.
Sterker nog, het zou ons allemaal goed doen deze woorden regelmatig te ontvangen. We hebben het allemaal toch nodig gewoon gezien te worden voor wie we zijn? Zonder opsmuk. Gewoon acceptatie.
Het heelt oude twijfels. Het neemt blokkades in het contact weg. Het sterkt het kleine meisje, het innerlijk kind in mij. En dat neem ik allemaal in me op. 
Groei geef je door
En sinds kort snap ik dat ‘de spiegel van gezien worden’ nog iets doet. Namelijk dat ook anderen mij mogen zien voor wie ik ben. Zonder opsmuk. Gewoon, dit is het. Niet meer, niet minder. En dat is rete-kwetsbaar. Bijzonder genoeg is dit precies wat ik coachees leer en in sessies weet ik dat bij mij ook alle maskers weg zijn. Dan ben ik. Dan is het dus al zo dat ik mij laat zien zoals ik ben. Maar ik weet dat dit de volgende stap is in het proces dat ik heb te gaan, zoals we allemaal ons eigen proces gaan. Ik heb slechts in de hand hoe ik mij laat zien. Wat anderen zien en welke spiegel ze in mij treffen, zal ik los moeten laten… Dit deel ik met je, omdat het immers voor ons allemaal zo werkt.
Dus mag ik groeien en zie ik groei om me heen.
En het valt me op hoeveel groei ik nog kan vinden, zelfs in de winter. Ik zie groei bij mijn coachees, mijn kinderen, de maan groeit (dit stuk is geschreven vlak voor volle maan), vandaag zag ik voor het eerst van het jaar ijspegels die in een nacht tijd aangegroeid waren. Ik zie relaties om me heen groeien, ik zie bewustzijn groeien. Al die groei kan ik als spiegel gebruiken om zelf te groeien.
En die groei geef ik weer door in sessies, in de opvoeding en in sociale contacten. Die realisatie vind ik zo gaaf! (En zo werkt dat bij jou dus ook, hè? Dat je je eigen groei doorgeeft. Alsjeblieft, die spiegel krijg je cadeau!)
Wat zijn jouw spiegels?
Na dit stukje zelfonthulling ben ik ook heel benieuwd welke spiegels jij nu in je leven herkent. Het zijn vaak de dingen waar je een beetje ongemakkelijk of geïrriteerd van wordt. De dingen waar je een oordeel over hebt.
Voorbeeld: Je kind dat maar druk is, ook ‘s nachts steeds wakker wordt, geen ogenblik stil kan zitten. Het zou je spiegel kunnen zijn: Neem jij de laatste tijd wel je rustmomenten? Heb je teveel aan je hoofd? Kun je nog wel ontspannen? Als hier de schoen wringt, kun je daar iets aan doen. En kijk dan eens wat er met je kind gebeurt…
Nog een voorbeeld: De jonge gozer die in een dure auto rijdt en een mooie vrijstaande woning heeft. Denk je dan “Pfff, zal hij wel van pappie gekregen hebben. ” Of misschien wel “Ja dag, om dat te kunnen betalen, moet je altijd werkweken van meer dan 80 uur maken. Hoe kun je dan nog leven en genieten?” In beide gevallen is het interessant je ideeën over geld eens onder de loep te nemen. Is geld fijn of fout? Komt geld makkelijk? Is er genoeg van voor iedereen? Mag je wel veel geld verdienen en ervan genieten? En hoe zie je deze gedachten terug in je leven en op je bankrekening… (Hopelijk dacht je trouwens gewoon “Kijk, die heeft het goed voor elkaar.”)
Jezelf zien; de ander zien
Je kunt niet zien wat je zelf niet kent / bent. De boeddhisten zeggen “Als je naar (een beeld van) de Boeddha kijkt, zie jezelf.” Prachtig vind ik ik dit. Ook omdat ze er dus van uitgaan dat je het in je hebt. Iedereen is een Boeddha, alleen weet je het soms nog niet. Maar als jij barmhartigheid, sereniteit en verlichting niet in je had, zou je het niet herkennen.
Door de ander kun je dus jezelf zien. Om de ander te kunnen zien, écht te kunnen zien, zal je je eigen denkkader en ideeën echter aan de kant moeten zetten. Eigenlijk alleen maar zijn. Zoals de Boeddha. En dat kun je, want in essentie ‘zijn’ we.
Tja, zien en gezien worden. Spiegelen en de spiegel voorgehouden krijgen. Als je erop let, doe je veel inzichten op. Dat geeft je keuzes en kansen tot groei. Vind je dit idee wel boeiend, maar vind je het nog lastig om duidelijk te krijgen wat de mensen en gebeurtenissen om je heen nou over jou zeggen? Ik maak graag eens een wandeling met een goed gesprek met je.
Ik zie je.
Liefs, Merel
Van jongs af aan wilde ik mensen helpen en begrijpen. Ik was geïnteresseerd in wat mensen drijft en waarom ze bepaalde keuzes maken. Ook wilde ik diegenen helpen die onhandige keuzes hadden gemaakt of die moeite hadden met hun leven naar tevredenheid in te richten.
Ik doe dat zoveel mogelijk buiten, in de natuur, om heel veel redenen. De belangrijkste is dat wij onlosmakelijk verbonden zijn met de natuur. Wij zijn natuur. Hier krijg je de helderste spiegel, blijvende inzichten en verbluffende uitzichten toegeworpen.
